Als ondernemer kennen we het allemaal: je werkt, bouwt je zaak uit en droomt van kleine en grote doelen. Op een dag besluit je om van je droom een werkelijkheid te maken en ga je aan de slag. Je praat, je plant, je durft en uiteindelijk spring je. Vaak gaat dit goed en met de nodige hindernissen die je op creatieve wijze overwint, komt je doel dichterbij. Maar dan staat Murphy om de hoek te wachten. Op een boogscheut van je ultieme realisatie gooit iemand roet in het eten en valt je droom aan diggelen.

Dit verhaal gaat over zo’n droom. Een droom van 120 vrouwen die, op drie dagen verwijderd van de ultieme realisatie, als sneeuw voor de zon leek te verdwijnen. Maar dat was buiten de creativiteit, moed, daadkracht en teamspirit van de dames gerekend!

Een droom krijgt vorm

In januari 2018 valt er een uitnodiging in mijn en nog 119 andere brievenbussen. Of ik wil deelnemen aan het nieuwe European Women’s Record Formation Skydiven in Ukraine? Het moest op mijn pad komen: sinds een niet gelukte poging in 1991 droom ik ervan om hier deel van uit te maken.

Voor het zover is moet er veel geregeld en getraind worden, hotels geboekt, vluchten gezocht, vakantie geregeld enz. Maar nog veel meer geregel is er voor de organisatoren. Het is geen sinecure om een vliegveld, de juiste vliegtuigen en de juiste vrouwen te vinden om dit record mogelijk te maken. Naarmate de datum van 1 augustus 2018 nadert wordt ons plan concreter en een week vooraf lijkt alles in kannen en kruiken. We zijn met het hele team van 120 vrouwen klaar om dit record te breken!

En dan valt de bom!

Het Ukrainse leger komt terug op hun eerdere beslissing en zal hun toestellen niet ter beschikking stellen. Zonder vliegtuigen, geen skydiven.

De organisatoren hadden hier gemakkelijk de handdoek in de ring kunnen gooien. Simpel, het lukt ons niet en het is niet onze schuld. Maar in plaats van er de brui aan te geven, wilden ze kost wat kost hun team daar krijgen, hun team de kans geven om iets groots te doen.

Kate, Marloes, Lesley en Lisse openden hun doos van doorzetting, creativiteit en moed. Op een mum van tijd hervormden zij hun plan. Van een ‘120 way formation’ naar een nog uitdagender doel. Weliswaar met minder skydivers – omdat ze maar 1 vliegtuig kunnen inzetten ipv 3 – maar veel moeilijker om te realiseren. Het nieuwe plan: 60 meisjes die in 1 sprong 3 verschillende figuren zullen maken. De organisatoren draaiden hun tegenslag om in een opportuniteit, maar dat betekende ook dat ze 60 meisjes teleur zouden moeten stellen.

En dan komt hun échte teamspirit naar boven. Bij de aankondiging van het nieuwe plan lieten ze ons de keuze om al of niet deel te nemen. Vijftien meisjes haakten af en besloten niet te komen. Honderdenvijf anderen daagden op, méér dan ooit gemotiveerd om het beste van zichzelf te geven. De selectie van de 60 skydivers gebeurde immers op basis van de prestaties tijdens de trainingssprongen in het begin van de week. De kwaliteit van het geleverde werk ging dus sterk de hoogte in omdat iedereen meer dan ooit zijn best deed om de selectie te halen.

Dit resulteerde in een prestatie die nog nooit iemand ons voorgedaan had. We vestigden als eerste team ooit een wereldrecord van bij de eerste poging. Geen Europees record dus, maar een heus Wereldrecord! Nog straffer zelfs: we herhaalden deze formatie nog 2x die dag, telkens met 11 andere meisjes in het team. Hierdoor kregen 82 van de 105 teamleden de kans om te springen. De wetgeving bepaalt dat als het record op dezelfde dag geëvenaard wordt, alle deelnemers dit record op hun naam mogen schrijven. Resultaat: ipv 60 kunnen nu 82 vrouwen zich wereldrecordhoudster noemen. Nooit eerder in de geschiedenis van het skydiven is dit gerealiseerd.

Niet alleen kende ons beoogde doel een upgrade– van Europees naar Wereldrecord– dankzij doorzetting, samenwerking en flexibiliteit verhoogden we ook het aantal titelhouders – van 60 naar 82 wereldrecordhoudsters.

Wat is de sleutel tot dit succes geweest?

1. De organisatoren gebruikten een flexibele geest en een “yes we can” houding bij een externe tegenslag
2. Zij gaven iedereen de vrije keuze om al of niet mee te gaan in de nieuwe droom. De afhakers werden gerespecteerd maar kregen verder geen aandacht meer.
3. Zij stelden zichzelf opzij, slechts 1 van de 4 organisatoren vloog mee in het record, de anderen staan dus niet mee in de recordlijst. Dit om zoveel mogelijk leden van het team de kans te geven hun talenten te tonen.
4. Gedurende het héle evenement werkten we met het grootste respect voor elkaar, zowel de geselecteerden als diegenen die er nét niet bij waren. Hierdoor bleven ook zij zich deel van het team voelen.
5. Om deze prestatie 3x op één dag te herhalen was een extreme focus nodig. Zowel van het basisteam die 3x hun opperste concentratie moest geven, als voor het team van 11 meisjes die telkens vervangen werden.
6. Kennisdeling als sleutel voor succes. Diegenen die hun plaats inruilden, werd gevraagd om hun kennis en ervaring bij deze specifieke sprong, zo goed mogelijk door te geven aan hun invallers.
7. En tot slot een uitermate geloof in het extreme kunnen van elk van ons.

82 vrouwen, 90 seconden, 200 km per uur.

Dat was alles wat we nodig hadden om deze historische prestatie neer te zetten!