Mensen die ervaring hebben met coaching zeggen meteen: speedcoaching, dat kan helemaal niet! En inderdaad, coaching betekent vertragen, je tijd nemen om in te zoomen op bepaalde aspecten in je leven. En toch zat ik daar, in de Krookbibliotheek in Gent. Ik had me aangemeld als speedcoach voor de jaarlijkse Schrijfdag van de vzw Creatief Schrijven.
Twaalf coachees zouden een voor een in de stoel voor mij plaatsnemen. Ze kregen elk 15 minuten om over hun thema te praten. Weet dat een normale coachsessie anderhalf uur duurt. Bovendien zaten we in een hoek van het café waar nog andere mensen passeerden, naast ons tafeltjes waar schrijvers hun manuscript bespraken met uitgevers en – wanneer de deur naar het terras werd geopend – het geraas en gedonder van de stad naar binnen waaide. Om maar te zeggen: echt stil was het er niet en veel privacy kon ik ook niet garanderen.
Maar dat deerde de deelnemers niet. Ze waren benieuwd om kennis te maken met coaching en de meesten hadden hun vraag goed voorbereid.
De bevestiging dat het kan werken kwam al na vijf minuten in het eerste gesprek. De coachee keek me verbaasd aan en zuchtte: ‘Zo had ik het nog niet bekeken!’ Ik beken dat mijn hart een sprongetje maakte. Omwille van de privacy die ik toch wil bewaken, vertel ik niet wat de persoon in kwestie had gevraagd, maar licht ik wel toe waaruit mijn interventie bestond. Dit was ongeveer wat ik zei:
‘Mag ik je even vertellen wat ik hier zie gebeuren? Je spreekt enorm snel, springt van de hak op de tak, je kwam hier zonet in zeven haasten aangestormd en nu kijk je voortdurend om je heen. Zou het kunnen dat ongeduld een factor is die het je moeilijk maakt om je doel te bereiken?’
Want dat is coaching: luisteren én kijken. Als coach ben je alert voor alle signalen: hoe iemand beweegt, kijkt, de trilling van zijn stem, het schuiven over de stoel, het opspringen of achterover leunen, … Een getraind coach houdt dat allemaal in de gaten en is in staat om dat terug te koppelen en te verbinden aan de vraag.
En toen. Een vrouw installeerde zich op de stoel tegenover mij. Terwijl ze haar situatie uitlegde, voelde ik me alsmaar ongemakkelijker worden. Mijn wangen gloeiden en volgens mij sloeg ik tegelijkertijd bleek uit. ‘Sorry,’ zei ik. ‘Ik kan jou niet coachen.’ Mijn uitspraak verraste ons beiden. Ik legde uit: ‘Het is alsof ik mezelf hoor praten. Jouw verhaal komt veel te dicht bij het mijne. Ik heb bijna exact hetzelfde ervaren en dat raakt me. Ik kan hier niet neutraal en objectief bij blijven, het is alsof het over mezelf gaat!’ Dat begreep ze maar toen was ze wel benieuwd naar wat ik allemaal had gedaan om het op te lossen. We besloten dat het geen coaching zou worden, maar een gewoon gesprek. Ook dat moet je als coach kunnen en durven benoemen.
Een andere deelnemer had wel drie vragen, wat uiteraard gezien de korte tijd helemaal onmogelijk was. Ik liet hem er een uitkiezen. Belangrijk in coaching: de coachee blijft zelf verantwoordelijk voor de inhoud van het gesprek en wat hij ermee wil doen. Voor het onderwerp dat hij inbracht zou ik tijdens een normaal coachinggesprek (lees: met meer tijd) een bepaald model inzetten dat helpt om bepaalde overtuigingen die je hebt en die je tegenhouden om je doel te bereiken, te verfijnen naar een gedachte die wél ondersteunt en in overeenstemming is met je waarden. Dat vertelde ik hem en hij reageerde meteen enthousiast. De coachee besliste dat we, ook al hadden we nog maar zes minuten, die oefening aan topspeed en keihard gefocust zouden uitvoeren. En het werkte! Eerlijk gezegd, ik was zelf onder de indruk van de uitkomst.
De Speedcoaching had alle deelnemers weliswaar 15 minuten ervaring gegeven, voor mij had het in totaal drie uur geduurd. Ik kan je zeggen: mijn pijp was uit! Gedurende al die tijd was ik extreem geconcentreerd geweest terwijl ik snel had moeten schakelen tussen verschillende thema’s; dit had best veel energie gevraagd. Maar het overheersende gevoel bij deze dag is dankbaarheid en blijdschap omdat ik ook nu weer de kracht van coaching heb mogen ervaren.
Al lijkt de term een tegenstelling in te houden, de praktijk wees uit dat Speedcoaching wel degelijk al een kleine ‘shift’ kan veroorzaken in hoe mensen naar hun thema kijken. Wie weet wordt het nog een verslaving 😉
